W kościele parafialnym w Rzeszowie – Zalesiu p.w. Wniebowzięcia NMP w ołtarzu głównym znajduje się piękny obraz Matki Bożej w typie Hodogetrii trzymającej na kolanach Dzieciątko. Maryja widoczna jest w półpostaci do bioder. Głowę ma lekko zwróconą w lewo a spojrzenie na wprost. Twarz Maryi jest prześliczna: bardzo młoda, promieniejąca prawdziwie matczyną miłością i dobrocią. Piękne oczy patrzą w zamyśleniu, jakby w głąb duszy człowieka. Głowa Dzieciątka obrócona jest lekko w prawo, w tamtą stronę też patrzy. Głowy obu postaci otaczają duże złote nimby. Z warstwy malarskiej widoczna jest jedynie twarz Maryi, twarz i włosy Dzieciątka. Szaty zakryte są złoconą sukienką będącą płaskorzeźbą w drewnie. Łaskami słynący obraz Matki Bożej Zaleskiej został namalowany na desce i przykręcony do ramy – baldachimu. Cała konstrukcja posiada też dekorowane odwrocie. Na nim został namalowany kształt powtarzający obraz w kolorze granitowym, a sugerujący jego odwrocie. Na nim napisano w języku ruskim: „Do Twojego miłosierdzia uciekamy się Bogarodzico Dziewico”.
Według ustnego przekazu kult obrazu Matki Bożej rozwijał się poprzez stulecia i został zachowany w ostatnich dziesięcioleciach mimo zmiany obrządku religijnego z grekokatolickiego na łaciński w 1946 r. Według ks. Franciszka Malaka, istnieje możliwość, że obraz został przywieziony do Zalesia przez Rusinów, którzy pod koniec XV wieku zostali przesiedleni tu ze Wschodu.
W czasie prac konserwatorskich ołtarza i obrazu przeprowadzonych w 1992 roku, stwierdzono, że obraz był przemalowany. Wprowadzone przeróbki zasłoniły obraz pierwotny, oryginalny, którym jest ikona. Na zdjęciu rentgenowskim widoczny jest typowy dla malarstwa ikonowego modelunek pierwszej warstwy malarskiej. Wyraz twarzy Maryi jest tu bolesny. Data powstania oryginału jak też jego przemalowań jest trudna do określenia. Pochodzenie XV wieczne prawie na pewno można już wykluczyć. Wskazują na to odsłonięte fragmenty oryginału. Pomocne w datowaniu może być grawerowane tło; taki rodzaj dekoracji posiadają ikony pochodzące z XVII – XVIII wieku.